IGF- 1 LR3- działanie i skutki uboczne stosowania 

IGF-1LR3 to uniwersalny i najprawdopodobniej najsilniejszy hormon anaboliczny. Jego działanie pozwala na zatrzymywanie białka w mięśniach, co w sposób jednoznaczny przyczynia się do powiększenia masy mięśniowej. IGF-1LR3 pełni jednocześnie funkcję przekaźnika sygnałów od większości hormonów anabolicznych. Pozwala to na zwielokrotnienie efektów ich działania i wpływu na nasz organizm. Samodzielnie, bezpośrednio hormony te działają zazwyczaj słabo. Ich celem jest zaś pobudzanie produkcji IGF-1LR3 w mięśniach i wątrobie, z której ten przenika do krwi, a z nią dociera do tkanki mięśniowej. Stymulując działanie hormonów anabolicznych, peptyd ten dynamizuje rozrastanie się tkanki mięśniowej w taki sposób, jaki nie jest dostępny w przypadku innych tradycyjnych środków stymulujących. IGF-1LR3 przetwarza też na sygnały anaboliczne informację o dobrym stanie odżywienia. Działa tu podobnie jak insulina. Z tego powodu właśnie, kiedy przyjmujemy syntetycznie wyprodukowany IGF-1LR3 możemy liczyć na efekt insulinopodobny, bo IGF-1LR3 jest w stanie aktywować receptor insulinowy, choć w nieco mniejszym stopniu niż insulina. Skutkuje to zwiększonym transportem glukozy i aminokwasów wewnątrz komórek mięśni szkieletowych, zwiększa syntezę i zatrzymywanie glikogenu wewnątrz komórek oraz nawodnienie komórki i jej rozmiar. Zalety tego rozwiązania poczujemy już na pierwszym treningu. Uczucie tak zwanej pompy, będzie bardzo dominujące, a bezpośrednim efektem masa naszego ciała zacznie się zwiększać. Warunkiem powodzenia całej operacji jest jednak wysokie spożycie produktów, w których główną rolę grają węglowodany. Tym bardziej że efekty insulinopodobne mogą również powodować zmniejszenie poziomu cukru we krwi i doprowadzić do łagodnej hipoglikemii, jeśli podaż węglowodanów jest za niska.

W IGF-1LR3 w porównaniu do IGF-1 kwas glutaminowy został zmieniony na argininę w pozycji 3 i zostało dodane 13 kolejnych aminokwasów. Dzięki temu czas działania peptydu został wydłużony aż do dwudziestu czterech godzin, a sama konstrukcja skutecznie przeciwdziała rozkładowi substancji. Jest to duży krok naprzód w stosunku do tradycyjnego IGF-1, który był uznawany za mało efektywny. W czystej postaci peptyd ten cechował się bardzo krótkim okresem półtrwania w organizmie, który wynosił zaledwie kilka minut i po podaży szybko był rozłożony w nerkach i wydalony z moczem. Zaleta ta wiążę się jednak też z niedogodnością. Sam IGF potrafi stymulować wzrost prawie wszystkich komórek w organizmie człowieka. Używając niezmodyfikowanego IGF-1 i podając peptyd miejscowo, unikamy efektów ogólnoustrojowych ze względu na krótki okres życia peptydu. W przypadku IGF-1LR3 musimy się liczyć z efektem ogólnym. Ze względu na właśnie długi okres rozkładu, peptyd ten wpływa na działanie całego naszego organizmu, co oznacza, że może powodować też wzrost narządów wewnętrznych oraz kości. Rozwiązaniem tego problemu jest zastosowanie specjalistycznego treningu, który pozwoli nam zwiększyć wrażliwość niektórych receptorów na IGF. Trening zwiększa czujność receptorów w mięśniach szkieletowych. Jednocześnie w tym samym czasie czujność receptorów narządów wewnętrznych pozostaje taka sama. Przyjmując najmniejszą możliwą dawkę IGF-1LR3 możemy aktywować większość receptorów właśnie w mięśniach szkieletowych, a nie w miejscach niepożądanych. Jedną z największych zalet IGF-1LR3 jest też to, że zwiększa liczbę włókien mięśni ciała. Spala też tłuszcz w bardzo szybkim tempie. Wielu użytkowników przyjmujących ten peptyd potwierdzało, że jednym z efektów ubocznych była szybsza regeneracja całego organizmu oraz lepsza koncentracja, poczucie wypoczęcia i relaksu, a także wzmożona koncentracja umysłu.

Samo dawkowanie peptydu jest bliźniaczo podobne do zastosowania innych środków tego typu. Jednakowo w przypadku kobiet i mężczyzn zalec się stosowanie dawki od dwudziestu do osiemdziesięciu mcg dziennie. Cykl użycia powinien trwać około czterech tygodni, a następnie należy zrobić trzydzieści dni wolnego, aby mięsień mógł w spokoju dojrzeć. Musimy pamiętać przy dawkowaniu o cukrze. Jeśli stosujemy peptyd po treningu, to musimy od razu przyjąć pewną dawkę węglowodanów złożonych oraz podobną węglowodanów prostych. Postępujemy analogicznie, kiedy tylko ponownie odczuwamy, że poziom cukru spada. Jedynym sposobem zastosowanie peptydu jest wstrzykiwanie IGF-1 LR3 bezpośrednio do mięśnia przy równomiernym czasowo dawkowaniu. Początkowa dawka dla osoby, która dopiero zaczyna terapie, nie powinna przekraczać 20 mcg. Wcześniej konieczne jest rozrobienie środka w dwóch mililitrach wody iniekcyjnej.

Jak w przypadku każdego produktu, także tu możemy się spodziewać skutków ubocznych, które jednak występują sporadycznie w niektórych przypadkach. IGF-1 LR3 nie jest zalecany dla osób, które nie mają żadnego doświadczenia w zakresie stosowania peptydów lub nie planują wzmożenia swoich treningów siłowych. Na początku jest wskazane, aby rozpocząć od 20 mcg, a następnie stopniowo zwiększać dawkę do nie więcej niż 50mcg dziennie, podzielonych na mniejsze dawki. Ważne jest też to, żeby pierwsza iniekcja odbyła się w godzinach porannych, a kolejna na około trzydziestu minut przed planowanym treningiem. W przypadku kiedy jest to nasza pierwsza przygoda z tym peptydem, to należy bacznie obserwować nasze ciało i patrzyć jak reaguje na zastosowanie peptydu. Należy to robić tym uważniej, jeśli planujemy podniesienie dawki w niedalekiej przyszłości. W ciągu pierwszych tygodni stosowania tej substancji możemy oczekiwać, że wzrost masy ciała wyniesie od trzech do pięciu kilogramów. Wraz ze wzrostem masy ciała ,zauważalny będzie również wzrost wytrzymałości i zapewne wyższa jakość i komfort snu.

Należy też pamiętać, aby nie przekraczać dawki zalecanej przez producenta. Wyższa dawka, zastosowana w sposób nagły może spowodować bóle głowy, sporadycznie mdłości oraz przyczynić się do niskiej ilości cukru we krwi. Dawki powyżej 120 mcg mogą spowodować znaczące problemy, takie jak hipoglikemia. Znaczne przekroczenie dawek może wręcz uszkodzenia jelita. IGF spowoduje wtedy jego niekontrolowany wzrost oraz powstawanie receptorów na wewnętrznej ścianie jelita. To znak, że peptyd wszedł w reakcje z naszym ciałem. Aby uniknąć efektów ubocznych, należy przede wszystkim nie przekraczać zalecanych, bezpiecznych dla organizmu dawek. Należy też stosować odpowiednie cykle. Cykle na IGF-1LR3 powinny oscylować miedzy 4-6 tygodniami, po czym powinna nastąpić przerwa, która znowu trwa kolejne 4-6 tygodni. Dopiero po jej zakończeniu możemy znowu wznowić cykl. Sam środek jest stosunkowo bezpieczny, ale nie może być stosowany w przypadku, kiedy użytkownik cierpi z powodu przewlekłych chorób. Jeśli stosujemy regularnie leki, to zanim zastosujemy peptyd, udajmy się z wizytą do lekarza specjalisty i skonsultujemy z nim, czy jego zastosowanie nie wpłynie na działanie leków, nie obniży ich skuteczności lub nie spowoduje zatrucia naszego organizmu. Sam peptyd może być stosowany tylko i wyłącznie przez osoby pełnoletnie. Ważne jest też właściwe przechowywanie produktu. Należy go trzymać w ciemnym i co najważniejsze chłodnym miejscu.