Peptydy- Top 10

Peptydy to organiczne związki chemiczne, które współcześnie znajdują zastosowanie w kosmetyce, a także jako wsparcie dla kulturystów i sportowców. W formie naturalnej powstają podczas biosyntezy białek, natomiast w przemyśle wykorzystuje się ich syntetyczny odpowiednik.

Charakterystyka peptydów

Szczególną formą są peptydy naturalne. To one głównie znajdują zastosowanie w kosmetyce lub w sporcie. Ich olbrzymią zaletą jest to, że mogą zastępować składniki, których nam brakuje. Mogą także stymulować organizm do ich wytwarzania i uzupełniania powstałych niedoborów. O tym, jak działa peptyd, decyduje forma łańcucha. Ich konkretne działanie zależy od ustawienia sekwencji aminokwasów. W przypadku peptydów naturalnych są one często stosowane jako składnik preparatów przeznaczonych do pielęgnacji skóry wrażliwej, paznokci i włosów. Wykorzystanie peptydów zarówno naturalnych jak też syntetycznych jest bardzo popularne ze względu na to, że nie powodują zbyt wielu skutków ubocznych. Ich działanie w kosmetyce często porównuje się do botoksu, a w przypadku kulturystyki do działania sterydów. Jednak w przeciwieństwie do tych środków nie wykazują one działania toksycznego. Sterydy zapewniają osobom trenującym i ćwiczącym bardzo szybki przyrost masy mięśniowej i spektakularny efekt, jeżeli chodzi o muskulaturę. Jednak trwałość efektów jest tutaj sprawą mocno dyskusyjną, a konsekwencje stosowania sterydów niestety negatywne. Sterydy powodują bowiem wiele skutków ubocznych i efektów niepożądanych. Dlatego coraz częściej docenia się działanie peptydów jako substancji bardziej naturalnej, a tym samym korzystniejszej dla naszego zdrowia. Dodatkowo efekty działania peptydu są trwalsze i dłuższe. O ile zatem żaden lekarz, dietetyk czy trener osobisty, któremu zależy na zdrowiu podopiecznego, nie zaleci terapii z użyciem sterydów, to wykorzystanie peptydów do zaleczenia kontuzji, budowy masy mięśniowej czy regeneracji już nie budzi takich kontrowersji.

Wykorzystanie peptydów

Peptyd to po prostu łańcuch aminokwasów, które są połączone w łańcuchu przez wiązania peptydowe. Mogą one być jak wspomnieliśmy naturalne, lub syntetyczne. Składają się z dziesiątek, setek i tysięcy jednostek monomerycznych. Aminokwasy to zaś budulec białka i są one odpowiedzialne za sygnalizację różnych reakcji w organizmie. Peptydy zostały sklasyfikowane w trakcie badań, jak i produkcji według kolejności numerów w wielu przypadkach, dlatego niektóre z nich z nazwy są tylko cyframi i literami. Głównym składnikiem białka jest łańcuch polipeptydowy, który składa się z wielu reszt aminokwasowych. Stosuje się dwadzieścia lub więcej różnych reszt. Resztę można poprawić po połączeniu łańcucha polipeptydowego. Pozostałe składniki stosowane w białkach są znane jako grupy polipeptydowe. Układ aminokwasów i ich właściwości są dobrze znane. Określono również sposób, w jaki aminokwasy oddziałują z białkami. Białka można podzielić na różne wielkości. Po ustaleniu kolejności reszt aminokwasowych w polipeptydach można znać hierarchie struktur białkowych. Ustalono również, że nawet małe peptydy posiadają biologiczne działania. Nasz organizm wiele substancji aminokwasów oraz peptydów produkuje naturalnie. Niestety wraz z upływem lat i starzeniem się organizmu, ich produkcja spada, a niekiedy staję się wręcz symboliczna. Dodatkowo produkcja odpowiednich substancji wyznaczana jest też ze względu na dietę, kondycję ogólną organizmu, a nawet z racji na warunki zewnętrzne, takie jak zanieczyszczenie powietrza. Wszystko to powoduje zmniejszenie produkcji, a tym samym powstanie ograniczeń w zakresie możliwości danego człowieka, co do rozwoju masy mięśniowej czy regeneracji. Dla przykładu produkcja insuliny zmniejsza się naturalnie, gdy się starzejemy lub gdy doświadczamy stresu. Peptydy mają wiele funkcji w ciele. Niektóre działają jako hormony i inne jako neuroprzekaźniki. Większość z nich wpływa i kontroluje, w jaki sposób organizm reaguje na aktywność fizyczną i różne diety. Niektóre peptydy powodują zmiany na określonym obszarze i tylko w szczególnych narządach, a inne wpływają na działanie całego naszego organizmu. Wiele peptydów stymuluje wydzielanie trwałego hormonu wzrostu, który przekłada się na dobrej jakości masę mięśniową. To powoduje, że peptydy są coraz popularniejsze i coraz chętniej wykorzystywane przez kulturystów i sportowców reprezentujących dyscypliny wytrzymałościowe. Ich popularność szczególnie jest widoczna na przestrzeni ostatnich pięciu lat. Obecnie na rynku można często znaleźć leki, które stanowią środek pobudzający hormonu wzrostu. Duży wpływ na ten stan rzeczy ma też to, że peptydy są znacznie tańsze niż na przykład sterydy. Peptydy nie są ścigane przez prawo, które pozwala bezpiecznie kupić je w internecie. Posiadają zróżnicowane działanie, dzięki czemu możemy je dobrać do naszych indywidualnych potrzeb oraz łączyć je bezpiecznie, celem uzyskania jak największego i satysfakcjonującego nas efektu. Na rynku dostępnych jest wiele uniwersalnych peptydów. W dalszej części wpisu opiszemy pokrótce te najpopularniejsze.

GHRP-6

Jak każdy peptyd tego typu jest stosowany za pomocą iniekcji. GHRP-6 należy do kategorii uwalniającej hormon wzrostu. Prowadzi też do zwiększenia poziomu IGF-1. Jego działanie jest wielofazowe. Przede wszystkim powoduje przyrost mięśni oraz wspomaga spalanie tłuszczu. Najczęściej wykorzystywany jest jako alternatywa dla GH. GHRP-6 powoduje olbrzymie zwiększenie apetytu, co dla niektórych użytkowników może być wadą jego działania, a dla innych wręcz zaletą. Oprócz wspomnianych wcześniej zalet wspomaga organizm w zmniejszaniu stanu zapalnego oraz wspomaga leczenie całego ciała. Szczególnie pozytywny wpływ ma choćby wobec kontuzji ścięgien. GHRP-6 najczęściej produkowane jest w małych fiolkach, które powinny być przechowywane w lodówce. Fiolkę rozcieńczamy w wodzie iniekcyjnej lub bakteriostatycznej. Na przykład, fiolka może być rozcieńczona w 2,5 ml wody, otrzymując roztwór. Po dodaniu wody, fiolkę ponownie musimy przechowywać w lodówce. Sama iniekcja może odbyć się domięśniowo, dożylnie lub podskórnie. Wszystko zależy tu od indywidualnych potrzeb i preferencji użytkownika. Iniekcji dokonuje się dwa lub trzy razy dziennie. Dla uzyskania najlepszego efektu peptyd należy przyjmować co najmniej 30-60 minut przed posiłkiem. Dawka poszczególnego zastrzyku nie powinna przekraczać stu mikrogramów, a dzienna dawka trzystu mikrogramów. Aktywność peptydu może być redukowana przez wszelkie zaburzenia pracy tarczycy.

GHRP-2

GHRP-2, również znany jako KP-102 ma masę cząsteczkową z 817.9, i jego wzór sumaryczny jest C45H55N9O6. Jego działanie jest doskonale przebadane. Przede wszystkim podobnie jak GHRP-6 wiążąc się z receptorem GHS-R, aktywuje wydzielanie hormonu wzrostu, pośrednio zwiększa wydzielanie GH, który działa na serce bezpośrednio lub pośrednio, powodując zwiększenie stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostu IGF-1. GHRP-2 nasila lipolizę, a także stymuluje insulinoporność. Dodatkowo zwiększa apetyt, choć nie w takim stopniu jak GHRP-6 i powoduje wzrost masy ciała. Powoduje wzrost frakcji wyrzutowej, co zwiększa wydolność mięśnia sercowego, a także hamuje apoptozę kardiomiocytów i komórek śródbłonka. Stymuluje też wydzielanie się prolaktyny, adrenokortykotropiny, hormonu luteinizującego, wpływa na procesy steroidogenezy i na metabolizm węglowodanów. GHRP-2 wpływa także na napięcie naczyń krwionośnych i ciśnienie tętnicze krwi. Ostatecznie hamuje agregację płytek krwi i leukocytów w obwodowym układzie nerwowym oraz działa jak neuroprzekaźnik i wpływa na motorykę przewodu pokarmowego. Stosowanie GHRP-2 przynosi korzyści nie tylko w zakresie wzrostu tkanki mięśniowej, ale też zwiększenia zdolności organizmu do regeneracji i naprawy tkanek. Przyczynia się także do rozpadu tłuszczu i obniża poziom cholesterolu. Organizm wykazuje działanie przeciwzapalne, poprawia się gęstość kości i działanie wątroby. Powoduje też niewielkie skutki uboczne. Pojawia się czasami efekt zatrzymania wody w organizmie, a także zmęczenia i mrowienia nadgarstka. U nielicznych użytkowników może wystąpić drętwienie kończyn. Podobnie jak w przypadku GHRP-6 stosuje się go za pośrednictwem iniekcji. Także w tym przypadku stosowanie powinno odbywać się trzy razy dziennie, a dawka dobowa wynosi około 300 mikrogramów.

MOD-GRF

MOD-GRF jest peptydem, który powoduje zwiększenie hormonu wzrostu w organizmie. Tym samym powoduje również zwiększenie poziomu IGF-1. Wzrost tych poziomów przyczynia się do zmniejszenia tkanki tłuszczowej oraz do wzrostu masy mięśniowej. MOD GRF ma w przybliżeniu krótki czas działania, co pozwala na pulsacyjne dawkowanie. MOD GRF zazwyczaj nie jest używany sam, ale najczęściej w kombinacji z peptydem klasy GHRP. Stosowany jest on zwłaszcza w kulturystyce. Przy zastosowaniu go z innymi peptydami zapewnia nam kosmetyczną poprawę stanu skóry oraz znacznie wpływ na szybkość gojenia się ran. MOD GRF nie musi być cyklicznie użytkowany. Najczęściej wykorzystuje się go w sytuacjach, w których pożądane jest przyspieszone ulepszanie kompozycji ciała lub masy mięśniowej. Inaczej niż peptydy grupy GHRP, stosowany jest on raz dziennie za pomocą zastrzyku. Najkorzystniej jest dokonać go bezpośrednio przed snem. Bardzo rzadko powoduje on jakiekolwiek efekty uboczne. Te, które zostały u nielicznych użytkowników zaobserwowane, mogą wiązać się między innymi z bólem spowodowanym kompresją nerwów, nadmiarem wody, lub zmniejszenie wrażliwości na insulinę.

Ipamorelin

Ipamorelin jest pentipeptydem, co znaczy, że jego struktura składa się z pięciu aminokwasów. Zawiera on masę cząsteczkową 711.85296. Ipamorelin stymuluje wydzielanie receptorów, które mają zdolność do wiązania receptorów komórki i wywołuje odpowiedź komórkową. Zasadniczym działaniem tego peptydu jest pobudzenie przysadki mózgowej do stymulacji. Pozwala to na wpływanie na funkcjonalność tarczycy, regulacje temperatury, ciśnienia krwi, a także ma wpływ na odczuwanie bólu. Ipamorelin stymuluje też wzrost ruchliwości żołądka. Oznacza to, że nie powoduje podniesienia się poziomu głodu u użytkowników. Jednocześnie obecność peptydu hamuje wytwarzanie wydzieliny zwanej somatostatyną. Jego obecność odgrywa też kluczową rolę w ogólnym wzroście i naprawie tkanki mięśniowo-szkieletowej. Z zalet wymienia się przede wszystkim odmłodzenie organizmu, wzmocnienie stawów, tkanki łącznej, przyśpieszenie spalania tkanki tłuszczowej, a także poprawę koloru skóry i wzmocnienie masy kostnej. Peptyd może też odegrać zasadniczą rolę w spowolnieniu procesu starzenia. Oczywiście jak inne peptydy ten też wspomaga rozbudowę masy mięśniowej, wspomaga aktywność fizyczną, a także ma pozytywny wpływ na naszą kondycję seksualną. W przypadku tego peptydu należy też ostrożnie dobierać dawkę. Przekroczenie tej zalecanej przez producenta może skutkować silnymi bólami głowy, a jeśli dawka zostanie przekroczona wielokrotnie, mogą też wystąpić migreny, wymioty, a nawet światłowstręt.

HGH 176-191 Fragment

HGH Frag 176-191 jest fragmentem peptydu HGH. Jego odkrycie było związane z chęcią zredukowania strat związanych z HGH. Efektem tego powstał HGH Frag 176-191, który dużo lepiej redukuje utratę tłuszczu niż zwykły HGH. Peptyd ten ma niezwykle zdolności do regulowania przemiany tłuszczowej, bez niepożądanych działań ubocznych na wrażliwość na insulinę. Działa lepiej niż sam hormon, a także stymuluje lipolizę. Ponadto, w przeciwieństwie do innych zjadaczy tłuszczu, w tym przypadku użytkownik nie doświadcza stanu wysokiego łaknienia i głodu, a także nie jest narażony na wahania nastroju. Wspomaga też syntezę białek, wzrost gęstości mineralnej kości i lepszy sen. Zwiększa się też oczywiście masa mięśniowa, siła i wytrzymałość oraz samo działanie wątroby. HGH Frag jest jak wszystkie inne peptydy dostępny w postaci proszku, który powinien być trzymany z dala od światła, w chłodnym i suchym miejscu. Rozpuszczanie jest dokonywane za pomocą wody iniekcyjnej lub soli fizjologicznej. Dawka to 500mcgs dziennie. Najkorzystniej jest stosować peptyd za pośrednictwem trzech iniekcji dziennie. Najbardziej optymalne jest dokonanie iniekcji na czczo. Zaletą tego peptydu jest niewielka liczba efektów ubocznych. Jeśli już się one pojawiają, to dotyczą zaczerwienienie lub bolesność w miejscu wstrzyknięcia oraz nadmierną senności, lub uczucia letargu.

Sermorelina

Sermorelin to hormon, który został zmodyfikowany genetycznie w celu stymulowania wydzielania hormonu uwalniającego hormon wzrostu z podwzgórza, gruczołu przylegającego do przysadki mózgowej. Działanie tego peptydu jest krótkotrwałe. Ma bowiem bardzo krótki okres półtrwania, który trwa około dziesięciu minut. Pomimo krótkiego okna, wiąże się Sermorelina skutecznie z receptorami przysadki mózgowej. Peptyd ten jest dostarczany jako liofilizowany proszek, który powinien być przechowywany poza światłem i w chłodnym, suchym miejscu. Musi być on zmieszany z wodą bakteriostatyczną lub chlorkiem sodu. Wstrzyknięcia powinno się odbywać na około godzinę przed treningiem. Sama dawka nie powinna zaś przekraczać 200 mg - 300 mg. Często też zastrzyki są wykonywane bezpośrednio przed zaśnięciem. Sermorelin wstrzykuje się do tkanki tłuszczowej, podskórnie, stosując bardzo małą igłę podobną do tego, jaką cukrzycę stosuje do wstrzykiwania insuliny. Wstrzykiwania są początkowo przepisywane na każdy dzień i są zmniejszone w częstotliwości w czasie. Hormon wzrostu jest przede wszystkim uwalniany podczas snu i najbardziej korzystny dla zdrowia i regeneracji organizmu w tym czasie. Sermorelin wpływa korzystnie na sen, dlatego może powodować zmęczenie, jeśli jest podawany w ciągu dnia. Pierwsze efekty działania użytkownicy zauważają zazwyczaj po około trzech miesiącach. Wtedy to pojawia się zwiększenie objętości i napięcia mięśni, a także wyszczupla się sylwetka. Jednocześnie poprawia się stan skóry i ogólna odporność organizmu.

CJC-1295 & DAC 1295

CJC-1295 został zidentyfikowany w 2010 roku. Jego olbrzymią zaletą jest długi okres półtrwania. O ile dla wielu środków jest to niewiele ponad pół godziny, to dlatego peptydu wynosi on nawet kilka dni. Inaczej niż wiele peptydów CJC-1295 nie jest syntetycznym analogiem hormonu wzrostu, tylko analogiem GHRH. CJC-1295 wspiera przyrost beztłuszczowej masy ciała, masę mięśniową oraz wzrost siły. Często jest on łączony z GHRP-6. Głównym celem CJC-1295 jest zwiększenie syntezy białek oraz napędzenie wzrostu tkanki mięśniowej. CJC-1295 pobudza wzrost komórek skóry, a tym samym poprawia odporność i wewnętrzną masę narządów. Dodatkowo poprawia się jakość snu, samopoczucie oraz ogólna kondycja organizmu. CJC-1925 jest jałowym, nie-pirogenicznym, białym liofilizowanym proszkiem przeznaczonym do wstrzykiwania podskórnego lub domięśniowego, po rozpuszczeniu w sterylnej wodzie do iniekcji. CJC-1295 można wstrzykiwać podskórnie za pomocą strzykawki. Peptyd może być przyjmowany raz w tygodniu o dowolnej porze dnia. Należy jednak wziąć pod uwagę, że może powodować senność. Peptyd CJC-1295 jest ogólnie bardzo dobrze tolerowany przez większość użytkowników. Niekiedy może powodować bóle głowy, które pojawiają się po dziesięciu minutach po wstrzyknięciu i trwają około dwudziestu minut. Bardzo rzadko peptyd może powodować miejscowe reakcje zapalne w miejscu wstrzyknięcia, hiperglikemię, bóle mięśni, sztywność mięśni, parestezje, nocne pocenie się czy też wysypkę.

TB-500

TB-500 jest syntetyczną frakcją białka tymozyny beta-4, która jest obecna w praktycznie wszystkich komórkach ludzkich i zwierzęcych. Zadaniem tego peptydu jest przyśpieszenie gojenia ran, a także tworzenie nowych komórek krwi i mięśni. Peptyd ten bardzo aktywnie działa między innymi w ścięgnach, więzadłach, mięśniach, skórze, sercu i oczach. TB-500 jest też bardzo silnym środkiem przeciwzapalnym, dlatego się go stosuje w przypadku wstąpienia poważnych urazów. Chodzi tu na przykład o zapalenie ścięgna i rozdarcie lub napięcie mięśni, ale mogą obejmować wiele rodzajów uszkodzeń mięśni i tkanki łącznej, a także uszkodzenia skóry. Jak większość peptydów zakupmy go w fiolce jako liofilizowany proszek. Ten następnie powinien zostać rozcieńczony w jałowej lub bakteriostatycznej wodzie. TB-500 przyjmuje się dwa razy w tygodniu, przez sześć tygodni. Dawka powinna być w miarę stosowania odpowiednio obniżana. Nie powinna też przekraczać 2 lub 2,5 mg na raz. Zastrzyk powinien być wykonany podskórnie. Przy stosowaniu TB-500 bardzo ważne jest odpowiednie nawadnianie organizmu.

Melatonan 2

Melanotan jest syntetycznym analogiem melanotropiny, czyli hormonu pobudzającego wydzielanie melaniny z melanocytów, odpowiadającego za rozpraszanie ziarenek pigmentu w skórze i w wyniku tego jej pigmentację. Sam Melanotan II był początkowo testowany pod kątem zaniku pobudzenia seksualnego u kobiet oraz zaburzeń erekcji u mężczyzn. Powoduje on więc znaczny wzrost libido oraz zmniejszenie apetytu. Jednak głównym celem, do którego jest wykorzystywany ten peptyd, jest osiągnięcie trwałej i silnej opalenizny. Efekty działania Melanotan II są dość długotrwałe. Może być nawet tak, że efekty, trwają rok lub dłużej zależne jest to od cyklu peptydu jego efektywności, długości i oczywiście dawkowania. Zastosowanie cykli konserwacyjnych może utrzymać wpływ na czas nieokreślony. W ten sposób jesteśmy w stanie uzyskać silną opaleniznę przy minimalnym zaangażowaniu promieni słonecznych. Melanotan II, aby był skuteczny, wymaga skumulowanej dawki. W zależności od jednostki potrzebna dawka będzie zazwyczaj wynosić od 10 do 40 mg, a osoby bardziej odporne na promienie słoneczne, wymagają zwykle ilości na wyższym końcu zakresu. W zależności od całkowitej ilości potrzebnej i dziennego dawkowania odpowiednio dla danej osoby, iniekcje muszą zacząć się co najmniej tydzień przed zapotrzebowaniem na opaleniznę. Melanotan II może być również stosowany, cyklicznie, aby utrzymać lepszą zdolność do opalania. Środek ten jest dostarczany w fiolkach, zawierających 10 mg liofilizowano proszku. Należy go następnie rozprowadzić w odpowiedniej ilości sterylnej wody. Najpopularniejszym sposobem dawkowania jest jednorazowe na dobę wstrzykiwanie środka. Jednak osoby początkujące często sprawdzają swoją tolerancje na stosowanie peptydu, wstrzykując go dwa razy dziennie w mniejszych dawkach. Dawka przewidziana przez producenta to od 0,5 do 2mg na dobę. W niektórych przypadkach środek ten może powodować delikatne skutki uboczne. W skrajnych przypadkach mogą się pojawiać silne mdłości, zawroty głowy, bóle mięśni, wahania ciśnienia i znaczny wzrost ciśnienia oraz przyspieszenie pulsu, problemy z koncentracją, ból i uczucie gorąca po wykonaniu zastrzyku.

PEG-MGF

PEG-MGF jest peptydem uwalniającym hormon wzrostu. MGF jest produkowany biologicznie, gdy włókna mięśniowe są rozbijane przez opór np. podnoszenie ciężarów. Efektem tego jest silny czynnik wzrostu mięśni. MGF stymuluje wzrost mięśni, tworząc nowe włókna mięśniowe, sprzyja retencji azotu i zwiększa syntezę białek. O ile naturalnie wytwarzane MGF jest nie mobilne, to podawane za pomocą zastrzyków domięśniowych, wędruje do krwi, gdzie pozostaję przez kilka minut aktywne. Sam peptyd jest stosowany do ogólnego rozrostu mięśni oraz kiedy należy wzmocnić i rozbudować poszczególne części ciała, które są upośledzone w stosunku do reszty. Rezultaty zwykle zależą od dawki. Oprócz wzmocnienia mięśni, środek ten wspomaga spalanie tłuszczu, a także zwiększa naszą ogólną wytrzymałość. Sam środek jak inne sprzedawany jest w postaci proszku, który musi zostać rozcieńczony w sterylnym roztworze. Dawkowanie to jednorazowo 200 mg lub dwa raz po 100 mg. Sam środek nie powoduje żadnych istotnych skutków ubocznych. Rozkłada się w organizmie i przenika, w stanie nienaruszonym z moczem lub kałem. Sam środek należy wstrzykiwać bezpośrednio do tkanki tłuszczowej. PEG MGF działa lepiej i stabilniej niż np. samo MGF które, aby zapewnić te same wyniki musi być dawkowane w większej ilości. Jego jedynym minusem jest stosunkowo szybki okres połowicznego rozpadu, który jak wspomnieliśmy, trwa kilka minut. Jednak peptyd ten jest bardzo chętnie wykorzystywany zwłaszcza przez sportowców.